سلام به بازدیدکنندگان گرامی این وبلاگ

پوزش یک ماهه مارا در آپ نکردن این وبلاگ بپذیرید

انشالله از این پس این وبلاگ با قدرت هرچه بیشتر به فعالیت خود خواهر پرداخت

مارا همراهی کنید

" از سیر تا پیاز شکل گیری وایبر . حتما بخوانید "

هر چقدر گستره ی شناخت و استفاده ی کاربران از یک نرم افزار بیشتر باشد، ارزش سهام آن بیشتر است. ارزش فیس بوک به این است که بخش اعظمی از کاربران اینترنتی در آن عضو اند، مگر نه شبکه های اجتماعی مانند فیس بوک و بلکه بهتر در دنیا زیاد اند! فلذا حتی نصب بودن و استفاده نکردن از وایبر کمک به اقتصاد دولت قاتل کودکان است.
به گزارش هزار نیوز ، «وایبر» که یک نرم افزار رایگان مبتنی بر فناوری VoIP است، امروزه یکی از نرم افزارهای پیام رسانی و تماس برای میلیونها کاربر در سرتاسر جهان به

ویژه برای ما ایرانیان است؛ چرا که طبق آخرین گزارش الکسا، بیشترین کاربران وایبر را در سطح جهان را ما ایرانیان داریم.

علاوه بر انتقال تماس و پیامک رایگان، امکان تشکیل گروه ها و لیست های انتشار، بر ارزش افزوده های این نرم افزار قدرتمند برای کاربران گوشی های هوشمند افزوده است. هدف این نوشتار بررسی واقع بینانه ی چند واقعیت در مورد هویت و ماموریت سیاسی این نرم افزار فراگیر است که تاکنون آنچنان که باید به آنها پرداخته نشده است.

داستان وایبر
 
وایبر که محصولی از شرکت Viber Media است، در سال ۲۰۱۰ برای اولین بار برای پلتفرم iPhone و در سال ۲۰۱۱ برای دستگاه های اندرویدی منتشر شد. شرکت viber Media در سال ۲۰۱۰ توسط چهار نفر اسراییلی با نام های زیر بنیان گذاری و تاسیس شد:
 
• Talmon Marco
• Igor Magazinik
• Sani Maroli
• Ofer Smocha
 
Marco و Magazinik چه کسانی هستند؟
 
Talmon Marco که فارغ التحصیل علوم کامپیوتر از دانشگاه تل آویو (در اسراییل) است، قبلا به عنوان CIO که مدیر بخش فناوری اطلاعات و کامپیوتر محسوب میشود در ارتش اسراییل (Israel Defense Force – IDF) مشغول به کار بوده است. او (به ظاهر) پس از خروج از ارتش اسرائیل، به آمریکا میرود و چندین نرم افزار با کاربری مشابه وایبر نظیر Bandoo و iMesh را ایجاد و بنیانگذاری کرد. این نرم افزارها اساسا مبتنی بر نظارت بر داده های کاربران است، Bandoo برنامه ای برای اضافه کردن ابزاری به صفحات مشاهده شده ی کاربران در اینترنت است که با نصب یک ویندوز-سرویس روی کامپیوتر کاربر به صورت دائمی و نامحدود امکان هر کاری روی کامپیوتر هدف را دارد. نرم افزار iMesh امکان به اشتراک گذاری فایل خصوصا صوت و فیلم را به کاربران میدهد. جالب است بدانید در ایالات متحده سایتها و سرورهایی که جهت به اشتراک گذاری فایلهای غیر رایگان ایجاد میشوند، در سالهای اخیر توسط دولت آمریکا مسدود شده و تحت پیگرد قرار گرفته اند. بستن Tracker های معروف فناوری تورنت را میتوان از این سنخ دانست(جستجو کنید P2P legal issues). اصولا دولت آمریکا جهت حفظ منافع شرکت های ذی نفع در موسیقی ها و ویدئوهایی که به رایگان در شبکه های کاربر-به-کاربر (P2P) به اشتراک گذاشته میشوند، همیشه در مورد این فناوری سخت گرفته است، اما iMesh یک استثنا است! 
 
Marco به استناد منابع مختلف (از جمله مصاحبه هایش و نیز مقالات Business Week) دوست قدیمی Igor Megzinik است، و این دوستی به همکاری شان در ارتش اسرائیل (IDF) بر می گردد. Marco در حال حاضر به عنوان CEO (مدیر عامل) و Magazinik نیز که فارغ التحصیل کامپیوتر از اسرائیل است، به عنوان CTO (مدیر فناوری) شرکت وایبر مدیا مشغولند.
 
هویت اسرائیلی بنیانگذاران و صاحبان امتیاز وایبر
 
بعضی از افراد –که غالبا از واقعیت فراری اند- در هویت اسرائیلی این چهار نفر تشکیک میکنند و همفکران نگارنده را به توهم توطئه متهم میکنند! اما یک جستجوی ساده در اینترنت میتواند به شما ثابت کند که هیچ کدام از این چهار نفر (مخصوصا مدیر عامل وایبر Marco که قبلا شغل مهمی مثل مدیریت بخش فناوری اطلاعات در فرماندهی مرکزی ارتش اسرائیل را داشته) هویت اسرائیلی خود را پنهان نمی کنند.
 
از پروفایل این افراد در فیس بوک و لینکدین گرفته، تا مصاحبه ها و منابع اسرائیلی. هاآرتز اسرائیلی با افتخار از وایبر به عنوان شرکتی اسرائیلی نام میبرد و این موضوع را نیز با یک جستجوی حداقلی در سایت هاآرتز میتوانید مشاهده کنید.
 
آیا وایبر اکنون یک شرکت غیراسرائیلی محسوب میشود؟
 
به تصریح خود Talmon Marco در مصاحبه با گاردین(جستجو کنید) مرکز تحقیق و توسعه (R&D) وایبر در اسرائیل قرار دارد. شاید کسب و کار شما در حوزه ی فناوری اطلاعات نباشد، فلذا به عنوان یک کارشناس این رشته عرض میکنم، که مرکز تحقیق و توسعه مغز یک شرکت فناوری اطلاعاتی است، و همانطور که از نامش پیداست، تمامی ایده ها و تصمیمات مرکزی و نیز توسعه ی ساختار های اصلی یک شرکت IT در مرکز R&D آن صورت میگیرد و اصولا یک شرکت دانش بنیان بدون مرکز تحقیق و توسعه قطعا حذف شدنی است.
 
در شرکت های دانش بنیان بیشترین سرمایه گذاری در بخش تحقیق و توسعه صورت میگیرد، و این به معنای ورود بخش اعظم درآمد این نرم افزار به اسرائیل با نام تحقیق و توسعه است.
 
آیا وایبر منافعی برای رژیم اشغالگر فلسطین دارد؟
 
ما در اینجا دو سناریوی بدبینانه و خوشبینانه(بخوانید ساده لوحانه) را بررسی میکنیم.
 
در حالت بدبینانه، Marco و Magazinik اصولا از طرف ارتش اسراییل ماموریت دارند تا با ایجاد زیرساختارهایی مبتنی بر دانش در تمام دنیا، نبض ارتباطات را به دست گیرند. جاسوسی از کاربران ماموریت اصلی تمامی نرم افزارهایی است که این دو ایجاد کرده اند و با موفقیت Viber و گستره‌ی وسیع کاربران این نرم افزار، تا حد زیادی به تحقق این ماموریت نزدیک شده اند.
 
در حالت خوشبینانه، Marco که یکی از مهمترین مشاغل در ارتش اسرائیل را داشته، از روی علاقه ی شخصی به کار خصوصی آنجا را ترک میکند، چند شرکت و نرم افزار انتقال داده ی رایگان تاسیس میکند و در آخرین پروژه اش-وایبر- موفق میشود توجه کاربران دنیا را به خود جلب کند. بر حسب اتفاق Magazinik هم از ارتش خارج میشود و به او در این کار کمک میکند! در این حالت، نه جاسوسی صورت میگیرد، و نه اینطور بوده است که این نرم افزار از سوی دولت اسرائیل بنیانگذاری یا حمایت شده باشد. حتی با تمام این فرضیات ساده انگارانه، باز هم اولا سهام وایبر متعلق به چهار نفر اسرائیلی است، و دوما همانطور که ذکر شد بخش اعظم درآمد نرم افزار به بخش تحقیق و توسعه ی شرکت که در اسرائیل است وارد میشود، و سوما با وجود مرکز تحقیق و توسعه ی وایبر در اسرائیل، حتی با این فرض که مسئولین وایبر نخواهند که اطلاعات کاربران را مورد نظارت و جاسوسی قرار دهند، دولت اسرائیل با توجه به احاطه اش به زیرساخت ارتباطی کشور، قادر به این کار است!
 
جاسوسی از اطلاعات یک کاربر عادی و غیرنظامی چه منفعتی دارد؟
 
برخی افراد فکر میکنند منظور از جاسوسی صرفا استخراج تعداد نفرات و مهمات و ادوات زرهی است! مهمترین جاسوسی که میتواند انجام شود، مطالعه ی روحیات و خلقیات یک ملت است. کسی که در طول روز برای چندین نفر پیام میفرستد، فارغ از بحث های سیاسی و مذهبی، قسمتی از روحیات و خلقیات خود را به اشتراک میگذارد.
 
موضوع پیام های هر فرد در طول روز و ماه با یک داده کاوی ساده قابل استخراج است، تعداد پیام های مذهبی که افراد رد و بدل میکنند، میزان اعتماد افراد به شایعات، میزان علاقه ی افراد به اخبار سیاسی، میزان علاقه ی افراد به محتوای غیر اخلاقی یا مستهجن، میزان واکنش افراد به برخی خبرهای مهم سیاسی کشور، حتی میزان لطیفه های ارسالی و صدها مورد دیگر، فقط بخش کوچکی از جاسوسی قابل انجام روی شبکه های اجتماعی است.
 
اصولا انجام جنگ روانی که یکی از مهمترین ارکان جنگ های نوین است، بر مبنای شناخت روحیات و خلقیات طرف مقابل صورت میگیرد، و هیچ ابزاری مثل شبکه های اجتماعی نمیتواند به تحقق این مهم کمک کند. دشمنی که روحیات ملت دشمن خود را بشناسد، راحت تر و با محاسبه ی دقیق تر به جنگ علیه او می پردازد(جستجو کنید جنگ روانی یا Psychological warfare tactics یا تعریف جنگ روانی را از خلال صحبت های رئیس دفتر ویژه اطلاعات نظام پهلوی بخوانید) . کسانی که فکر میکنند از اطلاعات وایبر و واتس اپ و … داده کاوی انجام نمیشود باید بدانند اصولا روش کسب درآمد این شرکت ها استفاده از داده های رد و بدل شده و کاوش میان آنهاست!
 
مهمترین روش کسب درآمد شرکت هایی که خدمات کاملا رایگان به کاربران میدهند، فروش اطلاعات و نتایج داده کاوی های محتویات منتقل شده ی کاربران است. برای مثال یک انجمن (فروم) یا یک شبکه ی اجتماعی که به رایگان به شما اجازه میدهد عضو شوید و از منافع آن انجمن استفاده کنید، برای کسب درآمد ایمیل کاربران خود را به شرکت های تبلیغاتی میفروشد تا تعداد زیادی از ایمیل های فعال در سطح اینترنت را برای ارسال تبلیغات به صورت انبوه داشته باشند، همچنین انجمن ها و شبکه های اجتماعی با دسته بندی کاربران بر مبنای حوزه ی فعالیت آنها در آن شبکه یا انجمن (مثلا بیشتر به کدام کالا یا موضوع یا بحث گرایش داشته) میتواند یک سری ایمیل یا شماره تلفن (برای نرم افزارهایی مثل وایبر که به دفترچه تلفن کاربر دسترسی دارند) به مشتری بفروشد که بیشترین علاقه را به نوع محصول مورد نظر مشتری نشان داده اند.
 
آیا به غیر از جاسوسی، وایبر منفعت دیگری برای اسرائیل دارد؟
 
سوال اینجاست که اگر شخصی در وایبر صرفا گیرنده باشد، یعنی هیچ مطلبی را در وایبر برای دیگران ارسال نکند(از بیم جاسوسی)، آیا باز هم استفاده از وایبر کمک به اسرائیل است؟ بله! اصولا نرم افزارهایی مثل وایبر تمامی ارزش سهام خود را مدیون تعداد کاربران خود هستند.
 
هر چقدر گستره ی شناخت و استفاده ی کاربران از یک نرم افزار بیشتر باشد، ارزش سهام آن بیشتر است. ارزش فیس بوک به این است که بخش اعظمی از کاربران اینترنتی در آن عضو اند، مگر نه شبکه های اجتماعی مانند فیس بوک و بلکه بهتر در دنیا زیاد اند! فلذا حتی نصب بودن و استفاده نکردن از وایبر کمک به اقتصاد دولت قاتل کودکان است.
 
آیا وایبر – بعد از قرارداد اخیر – ژاپنی محسوب میشود؟
 
اخیرا یک قرارداد بین مدیریت عامل وایبر (Marco) و شرکت Rakuten ژاپنی انجام شده که البته بلافاصله بعد از موج وسیع انتقادات علیه وایبر در وبلاگ ها و سایت ها (مخصوصا وبلاگ های عرب) در مورد هویت اسرائیلی این نرم افزار اتفاق افتاد. بر مبنای این قرارداد، تمامی ساختار فعلی وایبر حفظ خواهد شد(از جمله مقر تحقیق و توسعه ی وایبر در اسرائیل)، و نیز چهارنفر بنیانگذار این شرکت میزان سرمایه گذاری خود را در این قرارداد به بیش از سی برابر افزایش دادند و اکنون بنابر گزارش Rakuten از نتیجه ی این قرارداد، صرفا Marco (مدیر عامل) حدود ۱۲ درصد از کل سهام شرکت را در اختیار دارد.
 
این قرارداد صرفا یک نوع سرمایه گذاری بوده و از نظر نگارنده صرفا دستاویزی برای فرار از انتقادات راجع به هویت اسرائیلی این نرم افزار است. علاوه بر این اظهار نظر وزیر اقتصاد اسرائیل در مورد وایبر پس از این قرارداد که حاکی از ذوق زدگی او و همنوعانش از عدم حمایت برخی افراد از تحریم اسرائیل میباشد نیز موید این مطلب است که وایبر هنوز ماهیتی اسرائیلی دارد. نفتالی بنت وزیر اقتصاد اسرائیل در پاسخ به آنها که اسرائیل را از تحریم میترسانند گفت: “وایبر (و موفقیت آن) بهترین پاسخ به تحریم اسرائیل است”. (لینک خبر مربوطه از سایت اورشلیم آنلاین و نیز از هاآرتز)
 
BDS چیست؟
 
کمپین انزوا، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل (Boycott, Divestment and Sanctions BDS)) جنبشی جهانی است که هدف آن تحت فشار قرار دادن دولت اسرائیل با اهرم‌های اقتصادی جهت پایان اشغال سرزمین فلسطین رفع تبعیض و برسمیت شناختن حق بازگشت میلیونها آواره فلسطینی است.
 
میلیونها نفر از سرتاسر جهان از جمله گروه های حقوق بشری و افراد آزاده در آمریکا، انگلیس، کشورهای عربی و … از این کمپین طرفداری و در آن عضو اند. طبق این کمپین، هر محصول یا کالا یا قراردادی که به نوعی به اقتصاد اسرائیل کمک کند باید تحت تحریم قرار گیرد. بر خلاف عقیده ی برخی افراد که فکر میکنند ضدیت با اقدامات اسرائیل در رسانه های جمهوری اسلامی خصوصا صدا و سیما یک اقدام سیاسی است، وجود کمپین BDS و گستره ی وسیع مردم آزاده ای که از آن حمایت میکنند نشان میدهد دشمنی با اسرائیل یک مساله یا استراتژی سیاسی نیست، بلکه یک مساله ی کاملا انسانی و اخلاقی است.
 
تحریم دولتی که از ابتدای موجودیت با تمامی همسایگانش سر جنگ داشته و به هیچ یک از قوانین بین المللی از قراردادهای منع سلاح هسته ای گرفته تا توقف شهرک سازی ها در کرانه باختری و … پایبند نیست، تصمیمی کاملا همسو با گرایشات فطری هر انسان آزاده ای در جهان فارغ از رنگ و نژاد و دین است.
 
آیا حذف وایبر کافی است؟
 
خیر! با حذف (uninstall) وایبر شما کماکان به عنوان یک عضو وایبر شناخته میشوید. شما باید با رجوع به بخش تنظیمات(Settings)، حریم خصوصی(Privacy) ، غیرفعال کردن حساب کاربری (Deactivate) را انتخاب کنید تا دیگر به عنوان یکی از سودرسانان به این شرکت اسرائیلی نباشید!
 
 جایگزین وایبر چیست؟
 
وایبر صرفا یک ابزار مبتنی بر VoIP است، و ابزار مشابه وایبر بسیارند! پیشنهاد من استفاده از نرم افزار هندی Hike و یا بیسفون(ایرانی) و یا ساینا (ایرانی) و یا Telegram ( که متن باز است، یعنی همگان به کد و چگونگی کارکرد آن دسترسی دارند) و … میباشد، میتوانید با جستجوی “جایگزین وایبر” یا “نرم افزار اندرویدی مکالمه اینترنتی” و یا “viber alternatives” و یا “best VoIP android softwares” به گزینه های مشابه برسید.
 
اقبال عمومی به وایبر گسترده است، آیا خروج من به تنهایی از این نرم افزار فایده ای دارد؟
 
اولا یادمان نرود قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود! اگر همگان تصمیم بگیرند که از نرم افزارهای مشابه استفاده کنند، به تدریج وایبر به نرم افزاری رده چندمی در عرصه ی VoIP تبدیل خواهد شد. دوما یادمان باشد ما مامور به انجام وظیفه ایم، نه رسیدن به نتیجه! اگر هر کسی در اجرای یک کار درست منتظر دیگران باشد، هیچ گاه آن کار صحیح انجام نخواهد شد. سوما یادمان باشد که دنیا تغییری نمی کند، مگر این که ما در آن تغییر دهیم. هر کس باید مصداق آن تغییری باشد که دوست دارد در جهان ببیند.
 
به یاران مولایمان سیدالشهدا (علیه السلام) اقتدا کنیم، و از ماجرای کربلا درس بگیریم که شاید خیلی از کسانی که در کربلا به یاری سید الشهدا علیه السلام (با وجود علم به مقام و شان و حقانیت ایشان) نشتافتند، منتظر “دیگران” بودند.
منبع: رجا

نشریه آمریکایی نیویورک‌تامیز در مطلب به نقل از یک مقام آمریکایی نوشت که طی مذاکرات هسته‌ای اخیر بین ایران و گروه ۱+۵ گفتگوی وزرای خارجه ایران و آمریکا به شدت داغ شد. این دو سیاستمدار که در قالب فرهنگی خود افراد نجیبی بوده و به داد و فریاد کردن عادت نداشته‌اند، ناگهان خود را در نزاعی دیدند که طی نشست‌های مذاکراتی خود طی سال گذشته از آن اجتناب داشته‌اند.

به گزارش تسنیم، یک مقام آمریکایی حاضر در مذاکرات هسته‌ای وین گفت که طی این مذاکرات وزرای خارجه ایران و‌ آمریکا در اتفاقی غیرمسبوق بر سر یکدیگر فریاد کشیده و وارد نزاعی شدند که طی مذاکرات یکسال اخیر سابقه نداشته است.

نشریه آمریکایی نیویورک‌تامیز در مطلب به نقل از یک مقام آمریکایی نوشت که طی مذاکرات هسته‌ای اخیر بین ایران و گروه ۱+۵ گفتگوی وزرای خارجه ایران و آمریکا به شدت داغ شد. این دو سیاستمدار که در قالب فرهنگی خود افراد نجیبی بوده و به داد و فریاد کردن عادت نداشته‌اند، ناگهان خود را در نزاعی دیدند که طی نشست‌های مذاکراتی خود طی سال گذشته از آن اجتناب داشته‌اند.

به گفته این مقام آمریکایی "این اولین بار بود که آن‌ها صدای خود را بلند کرده و برخی عبارت‌های نامناسب را مبادله کردند."

گروه وبلاگ خبری سفره : رسایی در این تصویر رای اعتماد خود را به وزیر پیشنهادی علوم در صورت رعایت خطوط قرمز ( نظام اسلامی ) اعلام کرده است ... مجلس شورای اسلامی امروز بعد از حدود 5 ماه بالاخره به وزیر پیشنهادی علوم رای اعتماد داد و آقای فرهادی وزیر علوم  تحقیقات و فناوری شد . پیش از این علی نجفی عهده دار سرپرستی این وزارت خانه بود

" اعتیاد ملت های جهان به این برنامه ها هدف دار است "

به گزارش پایگاه خبری انصارحزب الله، مشرق در گزارشی نوشت:- پنج سال پیش بود که نرم افزار ارتباطی «وایبر» با قابلیت ارسال پیام و برقراری تماس رایگان از سوی شرکت وایبر و توسط مالکان این شرکت یعنی «تلمن مارکو، ایگور مگزینیک، سانی مارولی و اوفر اسمچا» که صهیونیستی هستند، وارد فضای تکنولوژیک جهانی شد.

تلمن مارکو که مدیرعامل این شرکت است و چهار سال در ارتش اسرائیل خدمت کرده، فارغ التحصیل دانشگاه تل آویو است. مدل درآمدزایی این شرکت، نامعلوم است و هرچند تلمن مارکو مدعیست که این شرکت با فروش شکلک و استیکر، کسب درآمد می کند اما فروش شکلک ها با توجه به قیمت های پایینی که دارند، در برابر ۶۰ میلیارد تومانی که تا سال ۲۰۱۳ برای وایبر هزینه کرده اند بسیار ناچیز است!

به هر رو، وایبر آمد و پس از جذب میلیون ها نفر کاربر در دنیا، شرکت های دیگر را تحریک کرد تا نرم افزارهای مشابه ای با نام های ویچت، واتس اپ، تانگو، لاین، بی تاک، تلگرام، کوکو و ... نیز تولید و فعال شوند.

این نرم افزارها یکی پس از دیگری آمدند و به اندازه ای مورد استقبال قرار گرفتند که این روزها، به بخش جدانشدنی و مهمی از زندگی میلیون ها انسان در جهان و ایران تبدیل شده اند. این روزها، استفاده از این نرم افزارهای ارتباطی در ایران، به اندازه ای پررنگ شده که بی مبالغه، بسیاری از کاربران ایرانی به معنای واقعی به آنها «معتاد» شده اند!

* حمله آنلاین به نهاد خانواده و اخلاق

اعتیاد وایبری، واتس اپی، تانگویی، لاینی، کوکویی و تلگرامی در میان چندین میلیون کاربر ایرانی، به یک معضل تبدیل شده است. این معضل، زمانی بغرنج تر می شود که عده ای، وجدان، اخلاق و معنویت را در استفاده از این نرم افزارها کنار می گذارند و با رویکردی هنجارستیز و ارزش گریز از آنها استفاده و یا بهتر است بگوییم سوء استفاده می کنند.



از آنجا که عموم این نرم افزارها قابلیت تشکیل گروه و تجمعات مجازی را دارند، در حال حاضر، گروه های گوناگونی در وایبر، واتس اپ، لاین، تلگرام و ... با عناوین هنری، فرهنگی، سرگرمی، ادبی، سیاسی، خبری، ورزشی و ... تشکیل شده اند.

هر چند در برخی از این گروه ها به واسطه گزینش افراد سعی می شود که رفتارها به صحت نزدیک باشد اما در بیشتر این گروه ها، حواشی ها مانند پرخاشگری، اهانت، نزاع های مجازی، سوء استفاده های جنسی و مواردی از این دست پررنگ است.

در بسیاری از این گروه ها، پسران و مردانی هستند که در ظاهر و در چت های گروهی، حفظ ظاهر می کنند و خود را موجه و متشخص نشان می دهند اما پس از شناسایی دختران و زنان، در چت های خصوصی با آنان تلاش می کنند روابطی خارج از چهارچوب های شرعی و اخلاقی شکل دهند.

نکته جالب اینجاست که در این گروه ها که در ظاهر تلاش می کنند رفتارشان صحیح باشد، حریم محرم و نامحرم در بسیاری از موارد می شکند! برای نمونه، مرد نامحرم، برای زن و یا دختر نامحرم حاضر در گروه، شکلک(استیکر) بوسه، چشمک، گل و ... ارسال می کند و یا برعکس!

بسیاری از مردان متاهل و زنان متاهل حاضر در این گروه ها، ساعات زیادی از وقت خود را که باید صرف خانواده کنند، در این گروه ها سپری می کنند و این حضور تا نیمه های شب هم و حتی تا سپیده دم ادامه دارد!

در کنار این گروه ها، گروه های دیگری هم فعالیت دارند که به طور صریح، فعالیت مستهجن و مبتذل دارند. عریانی گپ و گفت ها و متن های ارسالی در این گروه ها به اندازه ای وقیحانه و زشت است که منجر به حالت تهوع و سرگیجه می شود!

* گروه‌های شیطانی در نرم‌افزارهای ارتباطی «حیا» را ذبح می‌کنند

گروه های مستهجن وایبری اسامی و عناوین زننده ای برای گروه خود بر می گزینند؛ «زیر...ی ها»، «... آنلاین»، ، «دلدادگان ...» و ... برخی از این عناوین هستند. گاهی هم عناوین در ظاهر متعارفی برای خود انتخاب می کنند: «رابطه آزاد»، «خودمونی ها»،«مثبت ۱۸»، «باجنبه ها» و ...

در این گروه ها، مردان متاهل، زنان متاهل و دختران و پسران مجرد حضور دارند. از قوانین این گروه ها این است که هر نوشته ای باید، بار جنسی داشته باشد! نکته جالب اینکه در بسیاری از این گروه ها، پس از ورود عضو یا اعضای جدید، به آنان گفته می شود که اگر جنبه و ظرفیت ندارند گروه را ترک کنند!

جوک ها، احوالپرسی ها، بحث ها، مزاح ها و هر چیز دیگری باید در این گروه ها جنسی باشد. هر گونه رفتار و یا گفتار حیامدارانه در این گروه ها ممنوع است!

* اکران نمایش زنای مجازی!

در برخی از این گروه های شیطانی وقاحت تا جاییست که افراد باید به صورت مجازی و در حضور جمع، رابطه جنسی نامشروع برقرار کنند! در کنار این رفتار شیطانی، انواع عکس ها و کلیپ های صددرصد مستهجن در این گروه ها بارگذاری و منتشر می شود! همچنین، در برخی از این گروه ها فیلم های مستهجن خرید و فروش می شوند.



* دنیای مجازی به دنیای حقیقی ختم می‌شود

اما نکته قابل تامل این است که فعالیت این گروه ها فقط به روابط مجازی ختم نمی شود بلکه پس از مدتی، قرار و مدارها برای ملاقات های بیرون از وایبر، واتس اپ، لاین و تلگرام گذاشته می شود تا این پروژه های شیطانی در عالم واقعیت هم رخ دهد.

* چت‌های مستهجن برای اخاذی

در مواردی، عده ای از این منحرفان اخلاقی پس از جلب اعتماد و شناسایی افراد، با انجام چت های مستهجن، از آنها در اصطلاح «آتو» گرفته و اقدام به اخاذی می کنند. در یکی از این موارد، پس از جمع آوری سند، از یک زن متاهل که اقدام به همراهی و فعالیت در این گروه مستهجن کرده بود، شیادان ۵۰ میلیون تومان طلب و تهدید کرده بودند که در صورت عدم پرداخت این مبلغ، اسناد در اختیار همسر وی قرار می گیرد.

این شیادان از طریق شماره تلفن( که در اکثر این نرم افزارها قابل رؤیت و در دسترس همه اعضاست) و نیز از طریق آدرس(لوکیشن) درج شده در این نرم افزارها، مشخصات دقیق و آدرس طعمه خود را به دست می آورند.

* آیا این گروه‌ها سازماندهی‌‎شده است؟

تشکیل و سپس افزایش تعداد گروه های مستهجن در فضای وایبر، واتس اپ، لاین، تلگرام و ... پدیده خطرناکی است که در کنار زدودن حیا، لذت گرایی محض و ترویج اباحی گری جنسی را نیز در بر دارد. اما آیا این گروه ها سازماندهی شده هستند؟

دکتر مسعود عباس زاده کارشناس مسائل فرهنگی در این باره معتقد است که نمی توان چنین پنداشت که همه این گروه های مستهجن سازماندهی شده باشند اما بی تردید در میان آنها، ممکن است گروه هایی برای رسیدن به اهدافی خاص، سازماندهی شده باشند.

وی می گوید: سازماندهی شده بودن یا نبودن این گروه های منحرف، شاید چندان در اولویت بررسی این پدیده قرار نگیرد اما آنچه در واکاوی شکل گیری و فعالیت این گروه ها اولویت دارد، تلاش خواسته یا ناخواسته این گروه ها در ترویج بی بندوباری اخلاقی و جنسی در فضای مجازی و به تبع آن در فضای بیرونی جامعه است.

این کارشناس مسائل فرهنگی، افزایش تنوع طلبی، افزایش خیانت های متأهلین، از بین رفتن غیرت، رشد تفکرات ضددینی، افزایش طلاق و سست شدن ستون های خیمه خانواده را از پیامدهای حضور در چنین گروه های منحرفی می داند و تاکید می کند: اگر ذره ای وجدان انسانی و غیرت در وجود یک فرد باشد هیچگاه وارد چنین گروه هایی نمی شود. از سو دیگر، حضور در این گروه ها که مصادیق شیطان گرایی هستند، با آموزه های دینی و اخلاقی ما صد در صد در تضاد است. چنین گروه هایی که بیماران جنسی به شمار می آیند حتی در کشورهای غربی هم مطرود و منفور هستند.

عباس زاده با تاکید بر اینکه مقابله با فعالیت چنین تجمعاتی وظیفه هر انسان سالم و آگاهی است، خاطرنشان می کند: اکنون که دولت محترم تصمیم به فیلترینگ هوشمند محتوای نرم افزارهای ارتباطی همچون وایبر، لاین، تانگو، تلگرام و واتس اپ گرفته، لازم است که حتما تدبیری برای برچیدن بساط این گروه های مخرب و بیمار اندیشیده شود تا علاوه بر پیشگیری از شیوع این پدیده، فعالیت کنندگان در چنین تجمعاتی نیز شناسایی و به دست قانون سپرده شوند.

پایگاه خبری انصارحزب الله: بعد از خبرهای نه چندان مثبتی که از توافقات
اولیه هسته ای به گوش میرسد، جریانی آرام در مسوولان اقتصادی دولت با
محوریت «ما نمی‌توانیم» در حال شکل گیری است.

اکبرترکان اولین کسی
بود که این جریان را کلید زد و خودباوری ملی را با جمله «بگذارید با خود رو
راست باشیم ما به جز پخت آبگوشت بزباش و قورمه سبزی در هیچ تکنولوژی صنعتی
نسبت به جهان برتری نداریم» زیر سوال برد؛ هرچند وی بعداً در مقام توجیه
صحبت خود برآمد اما صحبت وی نشان از مشکل اساسی «دید» دولتمردان در خصوص
توانایی و کارآمدی داخلی دارد.

«اجرای فاز دوم طرح هدفمندی یارانه
ها» به عنوان یکی از حوزه های اساسی تحول در نظام یارانه ها ماههاست با
اینکه به عنوان یک قانون لازم الاجرا شناخته می شود در انتظار اجرای کامل
در دولت به سر می برد؛ دولت هنوز نتوانسته است یک نظام پرداخت مناسب یارانه
در فاز دوم طراحی کند؛ هرچند در فاز اول هم ماهها مکانیسم «چگونگی استحصال
درآمدی طرح» و اختصاص آن به مردم محل مناقشه بود که با توضیحات تک برگی
رستم قاسمی در خصوص چگونگی تامین یارانه های مردم از محل درآمدها، غائله آن
خوابید!

«دامن زدن به بحران کم آبی» به‌ویژه توسط کسانی که زمانی
سالها سکاندار کشاورزی کشور بوده اند، مورد دیگری بود که محور مهم  «امنیت
غذایی» کشور را نشانه گرفته بود؛ در حالی‌که چند برابر مصرف خانگی و قسمت
اعظم مصرف کشاورزی در مجرای کانالها و لوله های انتقال هدر می رود، با دادن
طرح هایی چون «نکاشت» و «برچیدن چاههای غیرمجاز» که ۵۰درصد کشاورزی کشور
را شکل میدهد، میزان خودکفایی کشاورزی کشور مورد هدف قرار گرفت.

اما
در آخرین اظهارنظرها این بار آخوندی وزیر راه و شهرسازی وارد میدان شده و
با گفتن اینکه «اگر تصور صاحبان مسکن مهر بر این است که دولت می تواند خانه
های مهر را براساس تعهدات اولیه تحویل دهد، این امر انتظاری غیرواقعی و
نشدنی است» آب پاکی را روی دست متقاضیان مستضعف مسکن مهر ریخت و از عدم
توانایی خود در اتمام مسکن مهر مطابق انتظار و با تعهدات داده شده گفت!

مشکل مسکن مهر عدم اهتمام است نه کمبود بودجه!

وزیر
مسکن اخیراً در جلسه مشترک مدیران وزارت راه و شهرسازی با استانداری تهران
اظهار داشته است: «برای رفع مشکلات مسکن مهر حداقل ۴۰ تا ۵۰ هزار میلیارد
تومان نیاز است که در این شرایط تحقق این بودجه غیر ممکن است » در مورد این
اظهار نظر نکات قابل تأملی وجود دارد که در ادامه این نوشتار به آنها
پرداخته می شود.

سؤال ابتدایی که در این زمینه به ذهن میرسد این است
که در حالی‌که وزیر قبلی هفته ای ۳ بازدید از مسکن مهر برای حل مشکلات آن
داشت، با بازدید هر ۴ ماه یکبار جنابعالی از پروژه های مسکن مهر مگر می شود
این طرح عظیم به اتمام برسد؟!

«افشین پروین پور» کارشناس
سیاست‌گذاری مسکن و عضو سابق «شورای عالی مسکن» در  این زمینه نوشته است:
آنچه که تکمیل طرح «مسکن مهر» از آن رنج می برد نه کمبود بودجه که عدم
اهتمام و نبود اراده در جهت حل مشکلات موجود است و موضعگیری اخیر وزیر راه
مبنی بر غیرممکن بودن رفع مشکلات این  پروژه پمپاژ نا امیدی در جامعه است.


اولاً اینکه ایشان در آغاز شروع به‌کار دولت «تدبیر و امید» و در زمان
دفاعیات خود از برنامه‌هایش اظهار داشته که: «هم‌اکنون اصلی‌ترین مأموریت
وزارت راه و شهرسازی تأمین خدمات زیربنایی و روبنایی مسکن مهر با تقویت
نهاد شهرداری و کمک دولت است» ضمن اینکه ایشان در همان جلسه گفته بود:«بنده
هیچ وقت مخالف مسکن مهر نبودم و نیستم و «مسکن مهر» باید برای سه طبقه
پایین درآمدی ایران تولید شود که ما در دوران وزارت مسکن (دولت دوم موسوم
به «سازندگی») عنوان «مسکن اجتماعی» را بر روی آن گذاشته بودیم .»

این
اظهار نظرها بدین معنی است که ایشان طبق وعده خود هم می بایست هرچه زودتر
پروژه های نیمه تمام مسکن مهر را به اتمام برساند. (زیرا حدود یک میلیون و
۲۰۰هزار خانوار چشم انتظار تکمیل واحدهای مسکن مهر خود و شروع زندگی در این
واحدها هستند) و همچنین  باید برای دهک های درآمدی یک تا سه، ثبت نام و
ساخت واحدهای مسکن مهر را ادامه یابد.

بماند که ایشان تفاوت بین
«مسکن مهر» و «مسکن اجتماعی» را ظاهراً متوجه نشده است. چیزی که در دنیا به
نام «مسکن اجتماعی» (سوشال هوسینگ) ساخته شده و در بسیاری از موارد هم به
تخریب آنها بعد از چند سال به جهت عوارض ناهنجار اجتماعی و فرهنگی انجامیده
است، خانه‌هایی است کوچک و لانه زنبوری که با هرینه دولت  یا شهرداری ها
احداث و نگهداری می شود و به‌صورت اجاره ای در اختیار ساکنان قرار داده شده
(مردم، مستأجر دولت یا شهرداری هستند و هیچ امنیت روانی از بابت مالکیت
وجود ندارد).

در حالی‌که مسکن مهر با سرمایه‌گذاری مردم  و تسهیلات
بانکی ساخته می‌شود و حداقل مساحت مطلوب (۷۵ متر مربع) در آن رعایت شده و
بعد از اتمام ساخت، متقاضیان مالک واحد مسکونی هستند و امنیت روانی ناشی از
مالکیت در صاحبان واحدهای مسکونی وجود دارد ضمن اینکه وظیفه تعمیر و
نگهداری واحدها بر دوش ساکنان بوده و دیگر بر عهده دولت نیست.

با
این اظهار نظر که رفع مشکلات مسکن مهر غیر ممکن است مشخص می‌شود که وزیر
راه در ابتدای کار برآورد صحیحی از وضعیت بخش مسکن کشور نداشته است که این
خود نشان از عدم توانایی ایشان در مدیریت کلان کشور در بخش مسکن دارد.

ثانیاً
اگر این اظهار نظر نیز از ناحیه ایشان صورت نمی گرفت، آمارها و ارقام به
روشنی حکایت از این نکته دارند که «مسکن مهر» عملاً رها شده است: (به این
آمار توجه کنید)
از کل اعتبارات در نظر گرفته شده برای طرح مسکن مهر (۵۰
هزار میلیارد تومان) از ابتدای شروع طرح تا مهر ماه سال ۹۲ (حدود ۴ سال)،
میزان ۴۰ هزار میلیارد تومان تسهیلات پرداخت شده است.

این بدان معنی
است که این طرح تا ابتدای شروع به‌کار آقای آخوندی ۸۰درصد پیشرفت داشته
است و اگر بخواهیم به‌صورت متوسط سالانه محاسبه کنیم، مسکن مهر هر سال به
طور متوسط ۲۰درصد پیشرفت داشته است.

اما آمارها گویای این هستند که
از ابتدای طرح تا مهرماه ۱۳۹۳ حدود ۴۳ هزار میلیارد تومان تسهیلات جذب
پروژه های مسکن مهر شده است. یعنی طی یکسال، این طرح ۳ هزار میلیارد تومان
از منابع بانکی را جذب کرده و حدود ۶ درصد پیشرفت به خود دیده است! کم کاری
در پیگیری ساخت پروژه های این طرح به خوبی در این آمار و ارقام دیده می
شود و نیازی به توضیح اضافه ندارد.

اما در مورد میزان اعتبار لازم
برای ادامه طرح و تکمیل آن که به عنوان مشکل اصلی از سوی آقای آخوندی مطرح
شده است ذکر چند نکته ضروری است.

دو سرفصل کلی برای تکمیل طرح وجود دارد:

- تکمیل «واحدهای مسکونی» نیمه کاره: طبق آمارهای موجود تا کنون از محل
بازپرداخت اقساط مایانه مسکن مهر که ماهیانه بالغ بر ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیارد
تومان بوده، رقم ۴۰۰۰ میلیارد تومان جمع آوری شده است که اگر این مبلغ و
اقساط آتی ساکنان پروژه‌های بهره‌برداری شده به پروژه های نیمه تمام تزریق
می‌شد و حتی وام هر واحد مسکونی نیمه تمام از محل بازپرداخت اقساط  تا ۴۰
میلیون تومان افزایش می یافت، مشکل تأمین تسهیلات مسکن مهر حل می شد.


- ارائه «خدمات زیربنائی و روبنائی»: در این مورد وزارت راه و شهرسازی
دارای اراضی و املاک بسیاری در داخل سایت های مسکن مهر و همچنین خارج از
آنهاست که می تواند با تهاتر آنها با پیمانکاران مربوطه، مشکل کمبود بودجه
در این زمینه را مرتفع کند و هیچ نیازی به بودجه عمومی کشور نیز وجود
ندارد.برای مثال یک سرمایه گذار می تواند همزمان واحد های تجاری و آموزشی
را احداث و واحد های آموزشی را تحویل دولت دهد.

آنچه که تکمیل طرح
«مسکن مهر» از آن رنج می برد نه کمبود بودجه و اعتبارات که عدم اهتمام و
نبود اراده در جهت حل مشکلات موجود است. بنابراین موضع‌گیری اخیر آقای
آخوندی مبنی بر غیر ممکن بودن رفع مشکلات مسکن مهر با شرایط موجود علاوه بر
پمپاژ نا امیدی و یأس در دولت  تدبیر و امید در جامعه، تلاشی در جهت نشدنی
جلوه دادن تکمیل پروژه های طرح مسکن مهر ارزیابی می شود تا وزیر محترم در
این خصوص پاسخگو نباشد.

بزرگنمایی غیرواقعی آخوندی از هزینه های مسکن مهر

درحالی‌سکه
با تاکیدات مقامات عالیرتبه نظام وزارت راه و شهرسازی باید به‌دنبال
راهکارهای مختلف برای اتمام طرح مسکن مهر باشد، متاسفانه مجموعه وزارت راه و
شهرسازی و شرکتهای خدمات رسان با فرافکنی و بزرگنمایی در خصوص هزینه های
مسکن مهر، تامین آن را در آینده ای نزدیک غیرقابل تحقق می دانند تا مردم را
از دستیابی به مسکن مهری که به آن امید بسته اند، نا‌امید کنند.

درحالی‌که
که وزیر مسکن، برآوردی حداقل ۴۰ تا ۵۰ هزار میلیارد تومانی را برای اتمام
پروژه های مسکن مهر را ارائه می دهد، کارشناسان امر معتقدند هزینه‌های
واقعی مسکن مهر را براحتی با درآمدهای قابل اتکا می توان تامین کرد و
به‌سرعت واحدهای مربوطه را به متقاضیان تحویل داد.

در همین زمینه
مراجعه به اظهار نظر باقی مسئولین نیز می تواند جالب باشد. بر اساس آخرین
اظهارنظر قائم مقام وزیر راه و شهرسازی حدود ۷۰۰ هزار مسکن مهر کشور
نیمه‌تمام است که برای تکمیل و تحویل این تعداد واحد مسکونی به متقاضیان
حدود ۵۰۰۰ میلیارد تومان پول نیاز است.

در ۱۵ ماه اخیر تزریق منابع
مالی به مسکن مهر روند کاهشی داشته به طوری‌که در نیمه نخست امسال به‌طور
میانگین ماهانه فقط ۱۴۰ میلیارد تومان به پروژه‌های این طرح تخصیص یافته
است. این در حالی است که از شهریور ۹۲ تا بهمن پارسال به‌طور میانگین
ماهانه ۳۵۰ میلیارد تومان به پروژه‌های نیمه تمام مسکن تزریق شد، اما در
دوره مشابه سال پیش از آن (شهریور ۹۱ تا بهمن ۹۱) به‌طور میانگین ماهانه
۸۰۰ میلیارد تومان به پروژه‌های این طرح تخصیص می‌یافت.

مشخص نیست
چرا رقم اعلامی از سوی وزیر راه و شهرسازی با رقم قائم مقام وی در مسکن مهر
تفاوت حدود ۴۵ هزار میلیارد تومانی دارد، اما مسئله مهم در خصوص بزرگترین
طرح مسکن سازی دولت تاکید رهبر معظم انقلاب بر تکمیل و تحویل واحدهای این
طرح است. مسئله مهمی که به نظر می‌رسد از سوی برخی مسئولان دولتی مورد توجه
قرار نگرفته است.

هزینه‌های مسکن مهر

برای
روشنتر شدن اذهان و افکار عمومی، بازخوانی هزینه های طرح مسکن مهر می
تواند راهگشا باشد. هزینه های این طرح را می توان در سه قالب کلی تقسیم
بندی کرد:

۱- هزینه ساخت واحدها
هزینه ساخت واحدهای مسکن مهر از
دو منبع «تسهیلات بانکی» و «آورده متقاضی» تامین می شود؛ با توجه به تورم
در هزینه های ساخت، وزارت راه و شهرسازی می تواند با مجوز بانک مرکزی اقدام
به افزایش وام مسکن از ۲۵ به ۳۰ میلیون تومان کرده و قسمت عمده ای از
کمبود آورده متقاضی را جبران نماید؛ این افزایش سقف تسهیلات باید از محل
بازپرداخت اقساط ماهیانه مسکن مهر که ماهانه بالغ بر ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیارد
تومان بوده و در حال حاضر به رقم ۴۰۰۰ میلیارد تومان رسیده است، انجام شود.
البته
آقای آخوندی باید توضیح دهد بطور مثال در شهر جدید پردیس که مشکل مالی
وجود ندارد و آورده ۳۰ تا ۴۰ میلیونی مردم در حساب وجود دارد چرا
پیمانکاران پروژه ها را نیمه تمام رها کرده اند؟

۲- هزینه تاسیسات زیربنایی
قبل
از دولت یازدهم، غیر از یارانه دولت به وزارت نیرو، با تفاهمی که بین وزیر
راه و شهرسازی و نیرو صورت گرفته بود هزینه آب و برق و فاضلاب برای هر
واحد حداکثر بین ۹۰۰ هزار تا ۱/۲ میلیون تومان برآورد شده بود که مردم نیز
با واریز آن به حساب شرکتهای خدمات رسان، انشعابات را دریافت می کردند؛ در
حال حاضر هم بنظر می رسد آقای آخوندی با تورم موجود اگر تفاهمنامه جدیدی با
وزارت نیرو امضا کنند مشکلات مالی این حوزه هم حل خواهد شد.

اما
آقای آخوندی باید توضیح دهند در فاز ۸ دره بهشت که حتی هزینه انتقال
تاسیسات زیربنایی هم علاوه بر   حق انشعابات از مردم اخذ شده است چرا کار
بخوبی و با سرعت معقول پیش نمی رود؟

۳- هزینه خدمات روبنایی
در
دولت قبل «مساجد» با یارانه های مصوب وزارت راه و شهرسازی و با کمک خیّرین
ساخته می شد به طوری که با کمک وزارت راه و شهرسازی نزدیک به ۵۰۰ مسجد در
کل کشور ساخته شد.

«مدارس» نیز طبق یک تفاهم با وزارت آموزش و پرورش
تا مرحله اسکلت توسط پیمانکاران مسکن مهر و از محل اعتبارات وزارت راه و
شهرسازی و شرکتهای تابعه ساخته می شد و مابقی کار توسط سازمان نوسازی مدارس
به طور کامل تکمیل می شد.

زمین «تجاری» ها و سایر «سخدمات روبنایی»
نیز با مزایده قانونی از طریق شرکتهای تابعه وزارت راه و شهرسازی به شرط
ساخت در مهلت معین به متقاضیان واگذار می شد تا علاوه بر ساخت سریع واحدهای
تجاری و خدماتی، از محل فروش زمین های آن، وزارت راه و شهرسازی اقدام به
تامین مالی سایر پروژه های خدماتی کند.

حال اینکه در ۱۸ ماه گذشته
چه اتفاقی افتاده که این روال منطقی انجام نمی شود را بنظر باید در نوع
مدیریت آقای آخوندی بر مجموعه و شرکتهای تابعه و زیرمجموعه وی دانست. در هر
حال به نظر می رسد وزیر راه و شهرسازی برای پوشاندن ضعف مدیریتی خود و
همکاران زیرمجموعه اقدام به بزرگنمایی غیرواقعی هزینه های مسکن مهر و عدم
توانایی در تامین آن کرده تا مطالبات به حق «مقامات عالیرتبه نظام» و
«مردم» را غیرقابل انجام نشان دهد.

بی توجهی به مسکن مهر شانه خالی کردن از دغدغه‌های رهبری است

فرهاد
بیضایی یکی دیگر از کارشناسان حوزه مسکن در این مورد گفت: بانک مسکن حدود
۴۳ هزار میلیارد تومان به مسکن مهر تخصیص اعتبار داده است، از سوی دیگر طبق
گزارش مسئولان وزارت راه و شهرسازی تاکنون با هزینه کرد این ۴۳ هزار
میلیارد تومان از طریق خط اعتباری انجام شده مسکن مهر حدود ۸۶ درصد پیشرفت
فیزیکی داشته است.

وی تصریح کرد: سؤال اساسی از وزیر راه و شهرسازی
این است که چگونه می‌شود ۸۶ درصد پروژه‌ای با ۴۳ هزار میلیارد تومان انجام
شود ولی ۱۴ درصد باقیمانده محتاج ۵۰ هزار میلیارد تومان پول باشد.

وی
با بیان این‌که ۱۷ درصد بیشتر از مسکن مهر باقی نمانده است، گفت: ممکن است
دولت یک سری اشکالات دیگر در مسکن مهر بیاورد مثل این‌که پروژه‌های مسکن
مهر به خدمات روبنایی نیاز دارد. قضیه خدمات روبنایی مشخص است و متولیان
خاص خودش را دارد که تامین مالی آن متفاوت از خط اعتباری مسکن مهر است.

کارشناس
اقتصاد مسکن با اشاره به این‌که خدماتی مانند کاربری‌های تجاری، فضای
آموزشی و... بر عهده نهادهای مربوطه است، افزود:‌علاوه بر این دولت
می‌تواند از محل تهاتر زمین منابع مالی این خدمات را تامین کند.

بیضایی
با بیان این‌که تهاتر یک شیوه مسبوق به سابقه در تامین بودجه‌های عمرانی
دولت است، خاطرنشان کرد: بنابراین احساس می‌شود برخی مسئولان برای انجام
ندادن مسکن مهر و شانه خالی کردن از دغدغه رهبر معظم انقلاب از اتمام مسکن
مهر اقدام به اغراق و بزرگنمایی در هزینه‌های مسکن مهر می‌کنند.

وی
یادآور شد: آن چیزی که آخوندی در گزارش‌هایی که به نهادها و مسئولان ارائه
کرده تا کنون به‌صورت رسمی اعلام کرده که پروژه‌های مسکن مهر بین ۵۰ تا ۵۵
هزار میلیارد تومان نیازمند تسهیلات بانک مسکن است.

وی گفت:‌تاکنون
۴۳ هزار میلیارد تومان از خط اعتباری مسکن مهر پرداخت شده و ممکن است مابقی
منابع مالی مورد نیاز از طریق بازگشت اقساط در اختیار پروژه‌ها قرار
بگیرد، بنابراین اگر دولت همت جدی داشته باشد و وزیر وقت برای مسکن مهر
بگذارد امکان اتمام مسکن مهر تا سال ۹۴ وجود دارد.

این کارشناس
اقتصاد مسکن با تاکید بر این‌که مسئله اصلی در حوزه مسکن مهر عدم حمایت جدی
شخص وزیر است نه تامین مالی، افزود: آن چیزی که رسانه‌ها منتشر کرده‌اند
این بوده که وزیر راه متاسفانه فقط ۴ بازدید از طرح‌های مسکن مهر داشته
است، این مسئله باعث شده که این وزارتخانه اگر فرض بر این بگذاریم که ۱.۲
میلیون واحد مسکن مهر باقیمانده باشد حدود ۴۰ تا ۴۵ هزار میلیارد تومان را
در اقتصاد کشور معطل کرده و بیکاری مضاعفی را به دلیل عدم پیگیری مسکن مهر
به کشور تحمیل کرده است.

بیضایی ادامه داد: بعلاوه این‌که ممکن است در آینده ضررهای کلان اقتصادی را متوجه اقتصاد کشور کند.

تکمیل مسکن مهر با تعهدات قبلی قول وزیر راه و شهرسازی به مجلس است

علیرضا
خسروی عضو کمیسیون عمران مجلس نیز اظهار کرد: اظهارات وزیر راه و شهرسازی
در این‌باره که تحویل واحدهای مسکن مهر بر اساس تعهدات قبلی شدنی نیست با
قول و قرار قبلی وی تناقض دارد. وزیر راه و شهرسازی هم در مجلس و هم در
کمیسیون عمران اعلام کرد که مسکن مهر را با تعهدات قبلی به اتمام می‌رساند.

وی
با اشاره به طرح نود و چند سئوال از وزیر راه و شهرسازی، خاطرنشان کرد:
بخش عمده این سوالات مربوط به مسکن مهر بود و فقط به این شرط آخوندی این
سئوالات را پشت سر گذاشت که قول داد که مسکن مهر را با تعهدات قبلی به
پایان می‌رساند.

عضو کمیسیون عمران مجلس با اشاره به این‌که از طریق
کمیسیون در رابطه با اظهارات اخیر به وزیر راه و شهرسازی نامه می‌زنیم،
بیان کرد: این اظهارات با سخنان روز رای‌گیری مجلس تناقض دارد و کمیسیون
عمران مجلس موضعگیری خواهد کرد.
خسروی خاطرنشان کرد: تا الان به دنبال
این بودیم که برای دوستان مشکلاتی ایجاد نکنیم تا بتوانند وظایف خود را
انجام دهند، با توجه به این‌که وزرای مختلفی در دور استیضاح بودند این بحث
را داشتیم که وزرا به کارهایشان برسند.

وی ادامه داد: تا زمانی از
وزرا حمایت می‌شود که آنها به قول و قرار خود پایبند باشند و وزیر راه و
شهرسازی قول تکمیل و اتمام پروژه‌های مسکن مهر را با تعهدات قبلی داده است.


منبع:هفته‌نامه یالثارات الحسین(ع)
 

به گزارش سرویس سیاسی جام نیوز، وب سایت "رجویسم" متعلق به اعضای جدا شده از گروهک تروریستی منافقین درگزارشی از تجمع مضحک اعضای این گروهک در حاشیه مذاکرات ایران با 1+5 خبر داد.

رجویسم در این خصوص نوشت: «در حاشیه مذاکرات هسته‌ای میان ایران و کشورهای (5+1)، حضور پر شمار منافقین !!!!! باعث تعجب همگان شد. ۸ نفر !!!! از مزدوران منافقین در مقابل هتل "کبورگ" وین (محل مذاکرات) جمع شدند، و  در حمایت از نفاق و علیه نظام اسلامی شعار سر دادند.»

تصاویر، خود گویای این حماسه‌ خلق شده توسط اوباش رجوی است.

 " لطفا کسی حضور پرشماری دید یک ندا هم به ما بدهد تا از این سردرگمی خلاص شویم که آیا من فقط 8 تا میبینم یا اینها مادیا 8 نفرن و در اصل از 1000000 نفر هم بیشترند "