به گزارش خبرگزاری رویترز از بغداد، هزاران سرباز و نیروهای مردمی در عراق بزرگترین تهاجم علیه عناصر تروریستی داعش را در تکریت و شهرهای عراق دنبال می‌کنند. 

حضور قاسم سلیمانی در خط مقدم جبهه مبارزه با داعش در تکریت، موید نفوذ ایران بر نیروهای شیعه عراقی است، نیروهایی که برای جلوگیری از تحرکات تروریست‌ها در عراق، نقش کلیدی ایفا کرده‌اند. در مقام مقایسه، ائتلاف هوایی ضد داعش به رهبری آمریکا هنوز نقشی در عملیات تکریت ایفا نکرده و شاید دلیل آن تا حدی نقش ایران در این عملیات باشد. سلیمانی هدایت عملیات جبهه شرقی را از روستایی در ۵۵ کیلومتری تکریت برعهده دارد. دو رهبر شبه نظامی عراقی به نام‌های ابومهدی المهندس رهبر گروه حشد الشعبی و هادی الامیری رهبر گروه بدر، سلیمانی را در عملیات تکریت همراهی می‌کنند. 


ادامه مطلب بروید

برای رفتن به ادامه مطلب کافیست بر روی عنوان ابتدای مطلب کلیک کنید

به گزارش فارس، شبکه الجزیره گزاش داد: «ابو همام الشامی» سرکرده گروهک تروریستی تکفیری جبهه النصره پنجشنبه شب در حمله هوایی ائتلاف بین المللی در ریف ادلب کشته شد. 

در همین حال، شبکه المیادین خبر داد که تعدادی از اعضای برجسته جبهه النصره از جمله «ابو عمر الکردی» یکی از موسسان جبهه النصره، «ابوالبراء الانصاری» و «ابو مصعب الفلسطینی» دیگر اعضای برجسته این گروهک تروریستی نیز در ریف ادلب کشته شدند. 

برخی از منابع خبری نیز گزارش دادند که این چهار سرکرده عضو داعش بر اثر یک انفجار در ریف ادلب کشته شدند. 

سخنگوی ائتلاف بین المللی ضد داعش در پی انتشار این خبر، هرگونه حمله هوایی به ریف ادلب سوریه طی ۲۴ ساعت گذشته را تکذیب کرد.

" از سیر تا پیاز شکل گیری وایبر . حتما بخوانید "

هر چقدر گستره ی شناخت و استفاده ی کاربران از یک نرم افزار بیشتر باشد، ارزش سهام آن بیشتر است. ارزش فیس بوک به این است که بخش اعظمی از کاربران اینترنتی در آن عضو اند، مگر نه شبکه های اجتماعی مانند فیس بوک و بلکه بهتر در دنیا زیاد اند! فلذا حتی نصب بودن و استفاده نکردن از وایبر کمک به اقتصاد دولت قاتل کودکان است.
به گزارش هزار نیوز ، «وایبر» که یک نرم افزار رایگان مبتنی بر فناوری VoIP است، امروزه یکی از نرم افزارهای پیام رسانی و تماس برای میلیونها کاربر در سرتاسر جهان به

ویژه برای ما ایرانیان است؛ چرا که طبق آخرین گزارش الکسا، بیشترین کاربران وایبر را در سطح جهان را ما ایرانیان داریم.

علاوه بر انتقال تماس و پیامک رایگان، امکان تشکیل گروه ها و لیست های انتشار، بر ارزش افزوده های این نرم افزار قدرتمند برای کاربران گوشی های هوشمند افزوده است. هدف این نوشتار بررسی واقع بینانه ی چند واقعیت در مورد هویت و ماموریت سیاسی این نرم افزار فراگیر است که تاکنون آنچنان که باید به آنها پرداخته نشده است.

داستان وایبر
 
وایبر که محصولی از شرکت Viber Media است، در سال ۲۰۱۰ برای اولین بار برای پلتفرم iPhone و در سال ۲۰۱۱ برای دستگاه های اندرویدی منتشر شد. شرکت viber Media در سال ۲۰۱۰ توسط چهار نفر اسراییلی با نام های زیر بنیان گذاری و تاسیس شد:
 
• Talmon Marco
• Igor Magazinik
• Sani Maroli
• Ofer Smocha
 
Marco و Magazinik چه کسانی هستند؟
 
Talmon Marco که فارغ التحصیل علوم کامپیوتر از دانشگاه تل آویو (در اسراییل) است، قبلا به عنوان CIO که مدیر بخش فناوری اطلاعات و کامپیوتر محسوب میشود در ارتش اسراییل (Israel Defense Force – IDF) مشغول به کار بوده است. او (به ظاهر) پس از خروج از ارتش اسرائیل، به آمریکا میرود و چندین نرم افزار با کاربری مشابه وایبر نظیر Bandoo و iMesh را ایجاد و بنیانگذاری کرد. این نرم افزارها اساسا مبتنی بر نظارت بر داده های کاربران است، Bandoo برنامه ای برای اضافه کردن ابزاری به صفحات مشاهده شده ی کاربران در اینترنت است که با نصب یک ویندوز-سرویس روی کامپیوتر کاربر به صورت دائمی و نامحدود امکان هر کاری روی کامپیوتر هدف را دارد. نرم افزار iMesh امکان به اشتراک گذاری فایل خصوصا صوت و فیلم را به کاربران میدهد. جالب است بدانید در ایالات متحده سایتها و سرورهایی که جهت به اشتراک گذاری فایلهای غیر رایگان ایجاد میشوند، در سالهای اخیر توسط دولت آمریکا مسدود شده و تحت پیگرد قرار گرفته اند. بستن Tracker های معروف فناوری تورنت را میتوان از این سنخ دانست(جستجو کنید P2P legal issues). اصولا دولت آمریکا جهت حفظ منافع شرکت های ذی نفع در موسیقی ها و ویدئوهایی که به رایگان در شبکه های کاربر-به-کاربر (P2P) به اشتراک گذاشته میشوند، همیشه در مورد این فناوری سخت گرفته است، اما iMesh یک استثنا است! 
 
Marco به استناد منابع مختلف (از جمله مصاحبه هایش و نیز مقالات Business Week) دوست قدیمی Igor Megzinik است، و این دوستی به همکاری شان در ارتش اسرائیل (IDF) بر می گردد. Marco در حال حاضر به عنوان CEO (مدیر عامل) و Magazinik نیز که فارغ التحصیل کامپیوتر از اسرائیل است، به عنوان CTO (مدیر فناوری) شرکت وایبر مدیا مشغولند.
 
هویت اسرائیلی بنیانگذاران و صاحبان امتیاز وایبر
 
بعضی از افراد –که غالبا از واقعیت فراری اند- در هویت اسرائیلی این چهار نفر تشکیک میکنند و همفکران نگارنده را به توهم توطئه متهم میکنند! اما یک جستجوی ساده در اینترنت میتواند به شما ثابت کند که هیچ کدام از این چهار نفر (مخصوصا مدیر عامل وایبر Marco که قبلا شغل مهمی مثل مدیریت بخش فناوری اطلاعات در فرماندهی مرکزی ارتش اسرائیل را داشته) هویت اسرائیلی خود را پنهان نمی کنند.
 
از پروفایل این افراد در فیس بوک و لینکدین گرفته، تا مصاحبه ها و منابع اسرائیلی. هاآرتز اسرائیلی با افتخار از وایبر به عنوان شرکتی اسرائیلی نام میبرد و این موضوع را نیز با یک جستجوی حداقلی در سایت هاآرتز میتوانید مشاهده کنید.
 
آیا وایبر اکنون یک شرکت غیراسرائیلی محسوب میشود؟
 
به تصریح خود Talmon Marco در مصاحبه با گاردین(جستجو کنید) مرکز تحقیق و توسعه (R&D) وایبر در اسرائیل قرار دارد. شاید کسب و کار شما در حوزه ی فناوری اطلاعات نباشد، فلذا به عنوان یک کارشناس این رشته عرض میکنم، که مرکز تحقیق و توسعه مغز یک شرکت فناوری اطلاعاتی است، و همانطور که از نامش پیداست، تمامی ایده ها و تصمیمات مرکزی و نیز توسعه ی ساختار های اصلی یک شرکت IT در مرکز R&D آن صورت میگیرد و اصولا یک شرکت دانش بنیان بدون مرکز تحقیق و توسعه قطعا حذف شدنی است.
 
در شرکت های دانش بنیان بیشترین سرمایه گذاری در بخش تحقیق و توسعه صورت میگیرد، و این به معنای ورود بخش اعظم درآمد این نرم افزار به اسرائیل با نام تحقیق و توسعه است.
 
آیا وایبر منافعی برای رژیم اشغالگر فلسطین دارد؟
 
ما در اینجا دو سناریوی بدبینانه و خوشبینانه(بخوانید ساده لوحانه) را بررسی میکنیم.
 
در حالت بدبینانه، Marco و Magazinik اصولا از طرف ارتش اسراییل ماموریت دارند تا با ایجاد زیرساختارهایی مبتنی بر دانش در تمام دنیا، نبض ارتباطات را به دست گیرند. جاسوسی از کاربران ماموریت اصلی تمامی نرم افزارهایی است که این دو ایجاد کرده اند و با موفقیت Viber و گستره‌ی وسیع کاربران این نرم افزار، تا حد زیادی به تحقق این ماموریت نزدیک شده اند.
 
در حالت خوشبینانه، Marco که یکی از مهمترین مشاغل در ارتش اسرائیل را داشته، از روی علاقه ی شخصی به کار خصوصی آنجا را ترک میکند، چند شرکت و نرم افزار انتقال داده ی رایگان تاسیس میکند و در آخرین پروژه اش-وایبر- موفق میشود توجه کاربران دنیا را به خود جلب کند. بر حسب اتفاق Magazinik هم از ارتش خارج میشود و به او در این کار کمک میکند! در این حالت، نه جاسوسی صورت میگیرد، و نه اینطور بوده است که این نرم افزار از سوی دولت اسرائیل بنیانگذاری یا حمایت شده باشد. حتی با تمام این فرضیات ساده انگارانه، باز هم اولا سهام وایبر متعلق به چهار نفر اسرائیلی است، و دوما همانطور که ذکر شد بخش اعظم درآمد نرم افزار به بخش تحقیق و توسعه ی شرکت که در اسرائیل است وارد میشود، و سوما با وجود مرکز تحقیق و توسعه ی وایبر در اسرائیل، حتی با این فرض که مسئولین وایبر نخواهند که اطلاعات کاربران را مورد نظارت و جاسوسی قرار دهند، دولت اسرائیل با توجه به احاطه اش به زیرساخت ارتباطی کشور، قادر به این کار است!
 
جاسوسی از اطلاعات یک کاربر عادی و غیرنظامی چه منفعتی دارد؟
 
برخی افراد فکر میکنند منظور از جاسوسی صرفا استخراج تعداد نفرات و مهمات و ادوات زرهی است! مهمترین جاسوسی که میتواند انجام شود، مطالعه ی روحیات و خلقیات یک ملت است. کسی که در طول روز برای چندین نفر پیام میفرستد، فارغ از بحث های سیاسی و مذهبی، قسمتی از روحیات و خلقیات خود را به اشتراک میگذارد.
 
موضوع پیام های هر فرد در طول روز و ماه با یک داده کاوی ساده قابل استخراج است، تعداد پیام های مذهبی که افراد رد و بدل میکنند، میزان اعتماد افراد به شایعات، میزان علاقه ی افراد به اخبار سیاسی، میزان علاقه ی افراد به محتوای غیر اخلاقی یا مستهجن، میزان واکنش افراد به برخی خبرهای مهم سیاسی کشور، حتی میزان لطیفه های ارسالی و صدها مورد دیگر، فقط بخش کوچکی از جاسوسی قابل انجام روی شبکه های اجتماعی است.
 
اصولا انجام جنگ روانی که یکی از مهمترین ارکان جنگ های نوین است، بر مبنای شناخت روحیات و خلقیات طرف مقابل صورت میگیرد، و هیچ ابزاری مثل شبکه های اجتماعی نمیتواند به تحقق این مهم کمک کند. دشمنی که روحیات ملت دشمن خود را بشناسد، راحت تر و با محاسبه ی دقیق تر به جنگ علیه او می پردازد(جستجو کنید جنگ روانی یا Psychological warfare tactics یا تعریف جنگ روانی را از خلال صحبت های رئیس دفتر ویژه اطلاعات نظام پهلوی بخوانید) . کسانی که فکر میکنند از اطلاعات وایبر و واتس اپ و … داده کاوی انجام نمیشود باید بدانند اصولا روش کسب درآمد این شرکت ها استفاده از داده های رد و بدل شده و کاوش میان آنهاست!
 
مهمترین روش کسب درآمد شرکت هایی که خدمات کاملا رایگان به کاربران میدهند، فروش اطلاعات و نتایج داده کاوی های محتویات منتقل شده ی کاربران است. برای مثال یک انجمن (فروم) یا یک شبکه ی اجتماعی که به رایگان به شما اجازه میدهد عضو شوید و از منافع آن انجمن استفاده کنید، برای کسب درآمد ایمیل کاربران خود را به شرکت های تبلیغاتی میفروشد تا تعداد زیادی از ایمیل های فعال در سطح اینترنت را برای ارسال تبلیغات به صورت انبوه داشته باشند، همچنین انجمن ها و شبکه های اجتماعی با دسته بندی کاربران بر مبنای حوزه ی فعالیت آنها در آن شبکه یا انجمن (مثلا بیشتر به کدام کالا یا موضوع یا بحث گرایش داشته) میتواند یک سری ایمیل یا شماره تلفن (برای نرم افزارهایی مثل وایبر که به دفترچه تلفن کاربر دسترسی دارند) به مشتری بفروشد که بیشترین علاقه را به نوع محصول مورد نظر مشتری نشان داده اند.
 
آیا به غیر از جاسوسی، وایبر منفعت دیگری برای اسرائیل دارد؟
 
سوال اینجاست که اگر شخصی در وایبر صرفا گیرنده باشد، یعنی هیچ مطلبی را در وایبر برای دیگران ارسال نکند(از بیم جاسوسی)، آیا باز هم استفاده از وایبر کمک به اسرائیل است؟ بله! اصولا نرم افزارهایی مثل وایبر تمامی ارزش سهام خود را مدیون تعداد کاربران خود هستند.
 
هر چقدر گستره ی شناخت و استفاده ی کاربران از یک نرم افزار بیشتر باشد، ارزش سهام آن بیشتر است. ارزش فیس بوک به این است که بخش اعظمی از کاربران اینترنتی در آن عضو اند، مگر نه شبکه های اجتماعی مانند فیس بوک و بلکه بهتر در دنیا زیاد اند! فلذا حتی نصب بودن و استفاده نکردن از وایبر کمک به اقتصاد دولت قاتل کودکان است.
 
آیا وایبر – بعد از قرارداد اخیر – ژاپنی محسوب میشود؟
 
اخیرا یک قرارداد بین مدیریت عامل وایبر (Marco) و شرکت Rakuten ژاپنی انجام شده که البته بلافاصله بعد از موج وسیع انتقادات علیه وایبر در وبلاگ ها و سایت ها (مخصوصا وبلاگ های عرب) در مورد هویت اسرائیلی این نرم افزار اتفاق افتاد. بر مبنای این قرارداد، تمامی ساختار فعلی وایبر حفظ خواهد شد(از جمله مقر تحقیق و توسعه ی وایبر در اسرائیل)، و نیز چهارنفر بنیانگذار این شرکت میزان سرمایه گذاری خود را در این قرارداد به بیش از سی برابر افزایش دادند و اکنون بنابر گزارش Rakuten از نتیجه ی این قرارداد، صرفا Marco (مدیر عامل) حدود ۱۲ درصد از کل سهام شرکت را در اختیار دارد.
 
این قرارداد صرفا یک نوع سرمایه گذاری بوده و از نظر نگارنده صرفا دستاویزی برای فرار از انتقادات راجع به هویت اسرائیلی این نرم افزار است. علاوه بر این اظهار نظر وزیر اقتصاد اسرائیل در مورد وایبر پس از این قرارداد که حاکی از ذوق زدگی او و همنوعانش از عدم حمایت برخی افراد از تحریم اسرائیل میباشد نیز موید این مطلب است که وایبر هنوز ماهیتی اسرائیلی دارد. نفتالی بنت وزیر اقتصاد اسرائیل در پاسخ به آنها که اسرائیل را از تحریم میترسانند گفت: “وایبر (و موفقیت آن) بهترین پاسخ به تحریم اسرائیل است”. (لینک خبر مربوطه از سایت اورشلیم آنلاین و نیز از هاآرتز)
 
BDS چیست؟
 
کمپین انزوا، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل (Boycott, Divestment and Sanctions BDS)) جنبشی جهانی است که هدف آن تحت فشار قرار دادن دولت اسرائیل با اهرم‌های اقتصادی جهت پایان اشغال سرزمین فلسطین رفع تبعیض و برسمیت شناختن حق بازگشت میلیونها آواره فلسطینی است.
 
میلیونها نفر از سرتاسر جهان از جمله گروه های حقوق بشری و افراد آزاده در آمریکا، انگلیس، کشورهای عربی و … از این کمپین طرفداری و در آن عضو اند. طبق این کمپین، هر محصول یا کالا یا قراردادی که به نوعی به اقتصاد اسرائیل کمک کند باید تحت تحریم قرار گیرد. بر خلاف عقیده ی برخی افراد که فکر میکنند ضدیت با اقدامات اسرائیل در رسانه های جمهوری اسلامی خصوصا صدا و سیما یک اقدام سیاسی است، وجود کمپین BDS و گستره ی وسیع مردم آزاده ای که از آن حمایت میکنند نشان میدهد دشمنی با اسرائیل یک مساله یا استراتژی سیاسی نیست، بلکه یک مساله ی کاملا انسانی و اخلاقی است.
 
تحریم دولتی که از ابتدای موجودیت با تمامی همسایگانش سر جنگ داشته و به هیچ یک از قوانین بین المللی از قراردادهای منع سلاح هسته ای گرفته تا توقف شهرک سازی ها در کرانه باختری و … پایبند نیست، تصمیمی کاملا همسو با گرایشات فطری هر انسان آزاده ای در جهان فارغ از رنگ و نژاد و دین است.
 
آیا حذف وایبر کافی است؟
 
خیر! با حذف (uninstall) وایبر شما کماکان به عنوان یک عضو وایبر شناخته میشوید. شما باید با رجوع به بخش تنظیمات(Settings)، حریم خصوصی(Privacy) ، غیرفعال کردن حساب کاربری (Deactivate) را انتخاب کنید تا دیگر به عنوان یکی از سودرسانان به این شرکت اسرائیلی نباشید!
 
 جایگزین وایبر چیست؟
 
وایبر صرفا یک ابزار مبتنی بر VoIP است، و ابزار مشابه وایبر بسیارند! پیشنهاد من استفاده از نرم افزار هندی Hike و یا بیسفون(ایرانی) و یا ساینا (ایرانی) و یا Telegram ( که متن باز است، یعنی همگان به کد و چگونگی کارکرد آن دسترسی دارند) و … میباشد، میتوانید با جستجوی “جایگزین وایبر” یا “نرم افزار اندرویدی مکالمه اینترنتی” و یا “viber alternatives” و یا “best VoIP android softwares” به گزینه های مشابه برسید.
 
اقبال عمومی به وایبر گسترده است، آیا خروج من به تنهایی از این نرم افزار فایده ای دارد؟
 
اولا یادمان نرود قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود! اگر همگان تصمیم بگیرند که از نرم افزارهای مشابه استفاده کنند، به تدریج وایبر به نرم افزاری رده چندمی در عرصه ی VoIP تبدیل خواهد شد. دوما یادمان باشد ما مامور به انجام وظیفه ایم، نه رسیدن به نتیجه! اگر هر کسی در اجرای یک کار درست منتظر دیگران باشد، هیچ گاه آن کار صحیح انجام نخواهد شد. سوما یادمان باشد که دنیا تغییری نمی کند، مگر این که ما در آن تغییر دهیم. هر کس باید مصداق آن تغییری باشد که دوست دارد در جهان ببیند.
 
به یاران مولایمان سیدالشهدا (علیه السلام) اقتدا کنیم، و از ماجرای کربلا درس بگیریم که شاید خیلی از کسانی که در کربلا به یاری سید الشهدا علیه السلام (با وجود علم به مقام و شان و حقانیت ایشان) نشتافتند، منتظر “دیگران” بودند.
منبع: رجا

مشروح گفت‌وگو با با علیرضا بیکدلی در پی می‌آید:

* 25 مهر رسانه‌های ترکیه خبری را منتشر کردند که بسیاری آن را آغاز تنش جدی میان دو کشور ترکیه و ایران قلمداد می‌کردند. خبر احضار سفیر ایران توسط وزارت خارجه ترکیه توسط رسانه‌های ترکیه منتشر شد و به سرعت در رسانه‌های داخلی ترجمه و بازنشر داده شد. فردای انتشار این خبر، احضار سفیر ایران در ترکیه توسط سفارت ایران و وزارت خارجه ترکیه تکذیب شد. بالاخره این خبر واقعا شایعه بود؟ انگیزه منتشرکنندگان این خبر چه بود؟

ترکیه و ایران دو کشور مهم منطقه هستند که مناسبات آنها بر منافع کشورهای منطقه و فرامنطقه تاثیرگذار است. وارد ساختن ایران و ترکیه به فضای مقابله و رقابت، موجب هدر رفتن توان و انرژی دو کشور می‌شود و بازیگران منطقه با فرصت‌طلبی و در راه تأمین اهداف و برنامه‌های خود، از آن بهره‌گیری می‌کنند. همین دست‌ها تلاش کردند که روابط ایران و ترکیه را دارای تنش نشان دهند. شایعه در شرایط پرتنش ایجاد و پراکنده می‌شود. علت اصلی این شایعه‌سازی زمینه‌ای بود که به دنبال تحولات اخیر شمال سوریه در افکار عمومی ایران و ترکیه ایجاد شده بود. چنین وضعیتی باعث شد که شایعه‌سازان هم وارد ماجرا شوند. البته مواردی از وارونه جلوه دادن اخبار و برجسته کردن اظهار نظرهای منفی هم دیده شد که در ادامه همان خط بود. متاسفانه در چنین شرایطی عجله برای پاسخگویی متقابل کار را پیچیده‌تر می‌کند.

* سعود الفیصل وزیر امور خارجه عربستان در تاریخ 22 مهر طی کنفرانس خبری با همتای آلمانی خود در جده گفت در بسیاری از بحران‌های منطقه ایران خود بخشی از مشکل است، نه راه حل. وی همچنین ایران را به اشغالگری و تعمیق بحران در سوریه متهم کرد و از تهران خواست تا برای حل بحران سوریه نیروهای خود را از سوریه خارج کند. وی اینگونه ادامه داد که اگر ایران بخواهد بخشی از راه حل بحران‌های منطقه‌ای باشد ما از آن استقبال می‌کنیم. اما اگر بخواهد همچنان بخشی از مشکل باقی بماند، این کشور نمی‌تواند نقشی در تحولات منطقه‌ای بازی کند. دو روز بعد یعنی در تاریخ 24 مهر اردوغان در سخنرانی خود گفت یک رهبر دینی در برابر سوال ما مبنی بر اینکه "در سوریه 250 هزار نفر کشته شده است، چرا در برابر آن نایستادید؟" می‌گوید که "تنها کسی که در برابر ظلم اسرائیلی‌ها ایستاده، بشار اسد است". این را می‌گویم، افرادی که در آنجا کشته شده‌اند خودشان در برابر حملات خود اسرائیلی‌ها ایستادگی نکردند؟ آیا بشار اسد یک بار در برابر اسرائیل مقاومت کرده است؟ 250 هزار نفر را کشته است ولی شما هنوز از او حمایت می‌کنید. هنوز برای اینها سلاح و پول ارسال می‌کنید. به فاصله کوتاهی از سخنان سعودی‌ها، رئیس‌جمهور ترکیه نیز در مراسم شروع سال تحصیلی در دانشگاه مرمره در استانبول با ادبیاتی توهین‌آمیزتر سخنانی مشابه سعودالفیصل بر زبان رانده است. چرا چنین سخنانی توسط اردوغان صورت می‌گیرد؟

با توجه به علاقه‌ای که آقای اردوغان به ایران و مقامات عالیه کشورمان همواره نشان می‌دهند، واقعا پاسخ این سوال دشوار است. محیط روابط بین‌الملل محیط پیچیده‌ای است. اظهار نظر افراد به‌ویژه اگر دارای جایگاه رسمی باشند بر روابط تاثیر می‌گذارد و به همین دلیل هرگونه اظهارنظری در این سطوح بایستی با مراقبت و حساسیت مطرح شود. مشکل این است که برای هر اقدام و اظهارنظری تحلیل‌های متعددی ارائه می‌شود و هر کسی از ظن خود اقدام به پاسخ متقابل می‌کند. با گسترش نقش رسانه‌ها و موتورهای جستجوگر این مطالب ماندگار می‌شوند. برای همین اصل احترام متقابل در روابط دولت‌ها جایگاه مهمی دارد. خاطرم هست که سال گذشته مقام معظم رهبری در ملاقات یکی از مسئولین ترکیه هنگامی که وی از یک رسانه ایرانی برای طرح نسبتی نامربوط به یک مقام کشورش گلایه می‌کرد، فرمودند من به مقامات هر دو دولت توصیه می‌کنم که از طرح موضوعاتی که موجب دلخوری طرف دیگر و سوء استفاده دشمنان می‌شود پرهیز نمایند. اعتقاد دارم این محور حکیمانه بایستی خط مشی مورد عنایت هر دو طرف باشد.

* فکر نمی‌کنید آقای اردوغان با عجله و دستپاچگی تمام پل‌های پشت سر خود را خراب می‌کند؟

البته ما نیز در قضاوت نبایستی دچار عجله شویم. روابط بین‌الملل دوران گذار را سپری می‌کند. از ویژگی‌های این دوران سرعت و پیچیدگی تحولات است. طولانی شدن دوران گذار هزینه‌های زیادی را به کشورها تحمیل کرده است. اغلب بازیگران منطقه‌ای خود را برای نقش‌های کوتاه مدت و گذرا آماده کرده بودند. با این وجود هر حکومتی بر اساس ذهنیت خود نسبت به اهداف و منافع ملی‌اش اقدام می‌کند. معلوم است که هیچ حکومتی قصد خراب کردن پل‌های پشت سر خود را ندارد. به هر حال حزب عدالت و توسعه با توفیقات بیش از یک دهه اخیر خود در عرصه حیات سیاسی ترکیه نشان داده است که حزب بی‌برنامه‌ای نیست. با این حال در بین سیاستمداران ترکیه هم نسبت به عملکرد و دستاورد سیاست خارجی این کشور ارزیابی‌های متفاوتی وجود دارد. تاثیر مستقیم تحولات حوزه سیاست خارجی ترکیه مانند تحولات خاورمیانه، بالکان و مدیترانه با مسائل داخلی ترکیه به علاوه رقابت‌های حزبی داخل ترکیه و تلاش بازیگران خارجی برای مداخله شرایطی را ایجاد می‌کند که دولت ترکیه مرتبا در معرض اتخاذ سیاست و اعلام موضع قرار بگیرد.

* "یالچین آکدوغان" معاون نخست وزیر ترکیه در تاریخ 26 مهر در نشستی حزبی گفت: به جز ترکیه هیچ کشور دیگری به مردم کوبانی کمک نکرده است. وی با اشاره غیر مستقیم به انتقادات غرب علیه ترکیه گفت: آنهایی که جار و جنجال در این زمینه به راه انداخته‌اند، به جای تشکر از ترکیه نمک‌نشناسی می‌کنند. معاون رئیس‌جمهور ترکیه نیز در اظهاراتی تند غربی‌ها را نمک‌نشناس خطاب کردند و اعلام کردند که در مساله کوبانی غربی‌ها هیچ کمکی به ترکیه نکردند. آیا شاهد تنش و فاصله گرفتن ترکیه با غرب و آمریکا هستیم؟

عرض کردم در محیط بسیار پیچیده مناسبات بین‌المللی به‌ویژه در تحولات اخیر شاهد اختلاف و تعارض میان اولویت‌های کشورها، حتی کشورهای متحد و همسو هستیم. نیازها، نگرانی‌ها و اولویت‌های مقامات ترک الزاما با برنامه‌های مدنظر قدرت‌های فرامنطقه‌ای هم‌پوشانی کامل ندارد. دولت ترکیه از غرب توقع داشت در تحولات اخیر شرایط این کشور را بر اساس منطق و اولویت‌بندی آنکارا درک کند و ابتکارات آنها در مورد سوریه را بپذیرد. اما غربی‌ها دنبال این بودند که ترکیه سهم بیشتری در هزینه‌های امنیتی و سیاسی این تحولات متقبل شود و به جای منافع صرف خود، به فکر تأمین منافع ائتلاف باشد. با این وجود غرب و ترکیه ممکن است در سیاست‌ها دچار اختلافات نظر و شکاف شوند اما غرب هیچگاه ترکیه را به عنوان کشور و بازیگر قابل محاسبه در منطقه نادیده نمی‌گیرد. بخش مهمی از مشکلات ترکیه هم از این منظر است. غرب از زمان سقوط استانبول در زمان سلطان محمد فاتح تا کنون برای عثمانی و ترکیه و جهان اسلام برنامه دارد.

* اوضاع منطقه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ تاثیر تقابل ترکیه با کردها را در بر دولت اردوغان و منطقه چگونه ارزیابی می‌کنید؟

سرنوشت منطقه و اوضاع آن تا حد زیادی به وضعیت ترکیه و ایران و کیفیت مناسبات دو کشور بستگی دارد. برای همین روابط این دو کشور با یکدیگر از اهمیت خاصی در منطقه برخوردار است. تحولات منطقه متأسفانه مولد تهدیدهای حیاتی است. احزاب و تحلیلگران مهم ترکیه صراحتا نسبت به کشیده شدن دامنه این تهدیدات به خطوط قرمز ترکیه هشدار می‌دهند. در حالی که ترکیه با مشکلاتی به‌جا مانده از گذشته مثلا از زمان فروپاشی عثمانی دست و پنجه نرم می‌کند؛ مشکلات جدیدی مثل آوارگان سوریه دامن این کشور را گرفته که ابعاد سیاسی - اجتماعی و ابعاد اقتصادی دارد.

جواب سوال شما در مورد تقابل کردها و ترکیه روشن است. ترکیه هم با کردها همسایه است و هم بخش قابل توجهی از جمعیت این کشور را کردها تشکیل می‌دهند. معلوم است که هر کشوری چنانچه با بخشی از مردم خود دچار تقابل شود آثار مخربی بر آن کشور و محیط پیرامون آن خواهد داشت. دولت ترکیه برنامه‌ای را برای تقویت پیوندهای شهروندی تعریف کرده که برای این کشور حائز اهمیت است و آقای داوود اوغلو آن را یکی از اولویت‌های دولت خود عنوان کرده است و هدف آن خارج شدن ترکیه از فضای تقابل با کردهاست. اخیرا در جریان تحولاتی که در مرزهای جنوبی ترکیه اتفاق افتاد این برنامه محک جدی خورد. اما دیده شد که دولت و برخی از جریان‌های موثر بلافاصله برای تنظیم این روند و بازگرداندن آن به ریل اصلی دست به کار شدند. این روند که به «روند راه حل» معروف شده است، بی‌شک دارای آثار منطقه‌ای نیز هست.

به گزارش نامه نیوز، نیروهای پاکستانی و ایرانی امروز جمعه در مرز مشترک میان دو کشور تبادل آتش کردند.

این شبکه پاکستانی به نقل از نیروهای امنیتی این کشور اعلام کرد: نیروهای ایرانی 5 خمپاره به مرز شهر مشخیل در استان بلوچستان شلیک کرده‌اند و در پاسخ به این آتش نیروهای امنیتی پاکستان نیز 2 خمپاره شلیک کرده‌اند.

در روزهای اخیر تنش‌ها در مرز دو کشور افزایش یافته است.

این شبکه ادعا کرد که یکی از پرسنل نیروهای پاکستان بر سر این حمله کشته شده است. استان بلوچستان پاکستان در جنوب غربی این کشور قرار دارد که 800 کیلومتر مرز مشترک با ایران دارد.

ایران هواره اعلام کرده است که تروریست‌ها از مرز پاکستان وارد کشور شده و اقدام به اعمال تروریستی می‌کنند و بارها از مقامات پاکستانی خواسته‌اند کنترل مرزهای خود را افزایش دهند.